Macid Ayral

İstanbul'un Beylerbeyi semtinde doğan Macid Bey, aynı yerde Hamîdiye Mektebi'nde okurken Ali ve Enderunlu Ahmed Rasim Efendilerden aklam-ı sitte yazılarını öğrendi. Daha sonra eserlerine hayran olduğu Şefik Bey'in yazılarını elde ederek onun tarzında yazmaya çalıştı. Ayrıca Medresetü'l-Hattâtîn'e devam ile Tuğrakeş İsmail Hakkı Bey'den (Altunbezer) celî sülüs, Hulusi Efendi'den de nesta'lîk meşk ederek 1923'te diploma aldı. Ankara'da Vilayet Genel Meclisi Baş Katipliği vazifesinden emekli oldu. 1955'te Bağdat Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi tarafından resmen davet edilerek oraya gitti. Dört yıl müddetle yazı dersleri verdi ve öğrenci yetiştirdi. Her yazı için ayrı icazetnamesi yoktu, ama icazetname verme selahiyetnamesine sahipti.

Aklam-ı sitte'de Şefik Bey şivesine bağlı olması dolayısıyla Kazasker Mustafa İzzet üslubunda eser vermişse de sonradan bu üslubu terk etmiş ve Hafız Osman ve Mustafa Rakım ekollerine dönmüştür.

En usta olduğu yazı çeşidi, sülüs ve celî sülüs idi. Nesih ile fazla uğraşmadı. Nesta'lîk'i de hocası ayarında değildi. Fakat birikimi sayesinde imzasız yazıların hattatlarını tanımakta uzmandı. Yazılarında Hüseyin Macid, Abdülmacid, Macid b. Zühdî imzalarını kullanmakla beraber en çok kullandığı ise Macid'dir. (Hüseyin Macid ilk adı, Zühdî ise babasının adıdır.)

Celî sülüs eserleri, Şişli, Levent, Bebek, Davutpaşa, Şile, Yeşilköy, Kemer Hatun camilerindedir. Bağdat'ta 14 Temmuz Camii'nin kubbe kasnağı kuşak yazısı da onundur.